فرقی نمی‌کند چقدر در این کره خاکی عمر می‌کنیم، چه سن و جنس و چه ملیتی داریم، چه دین و مسلکی داریم،  کجا زندگی می‌کنیم، دارایی‌های ما چقدر است. چه نظامی برما حاکمیت می کند، مخالف آنیم یا با آن موافقیم، مهم این است که یادمان باشد همه ما در این دنیا در یک کشتی سفر می‌کنیم و تخریب قسمتی از آن، همه ما را غرق می‌کند. مهم این است که انسان باشیم، نسبت به منابع زیست محیطی خود، و موجودات زنده بی تفاوت نباشیم، چون آنها، در استفاده از این منابع با ما سهیم هستند. حقوق آنها  را رعایت نمائیم. آنها نیز، حق حیات دارند، حق رفاه، حق آرامش، حق زنده ماندن و درست زندگی کردن، ولی عملکردهای  انسان امروزی، کاملا مغایر با قوانین زیست محیطی، و بدور از در نظر گرفتن حقوق سایر موجودات زنده ی دیگر است و این عادلانه نیست. انسان فقط یک موجود از میلیون ها  مو جود و پدیده بر سطح کره خاکی است  ولی او به گونه ای رفتار می کند، که گویی تمامی کره زمین و منابع موجود در آن برای او خلق شده اند، با شدت و بی رحمی هر چه تمام تر، این منابع را  در جهت خواسته های عمدتا  نامعقول خود از بین می برد. غافل از این که تمامی موجودات ساکن در زمین باید از این منابع استفاده نمایند. نسل بسیاری از گونه های گیاهی وجانوری  در کشور ما به علت استفاده نامناسب از منابع برای همیشه از بین رفته است، و این روند همچنان ادامه دارد. جوابگو یی این فرایند به عهده چه کسانی است، آیا بسیاری از مسئولین زیربط ، و مردم جوابی برای گفتن در بارگاه پرعظمت الهی در روز قیامت دارند.  بدور از هرگونه تعصب نابجا،  قبول کنیم که مصرف گرایی و تخریب منابع زیست محیطی در کشور ما، شاید بتوان گفت در دنیا بی نظیر است. و حتی چندین برابر بسیاری از کشورهای است که چندان از دین خاصی تبعیت نمی کنند.  پس  اشکال کار کجاست،!!! آیا ما نمی توانیم ؟  چرا !  ما می توانیم ، باید چاره ای اساسی اندیشیده شود، تا دیرتر از این نشده برای بقای نسل های انسان و سایر موجودات هستی، و جلوگیری از این فرایند، و اینکه جوابی برای گفتن نزد بارگاه پر عظمت پروردگارمان داشته باشیم، باید انقلاب عظیمی در نگرشها و سپس رفتار های ناشایست در قبال با منابع زیست محیطی تک تک افراد در جامعه  ایجاد گردد، پس بیائید،باجدیت هر چه تمام تر، دست به دست هم داده، رفتارهایمان را همین امروز تغییر دهیم که فردا دیر است..!!!

کلید واژگان: تخریب منابع زیست محیطی، رفتارهای انسان،  مصرف گرایی، حقوق

نویسنده: سامان خسروی، کارشناس ارشد هیدروژئومورفولوژی، از دانشگاه تهران