مدیریت شهری بیش از هر چیز بر پاشنه ی دو رکن اساسی به نام شهرداری و شورای شهر می چرخد. مطابق قانون اساسی، شهرداری یک موسسه ی عمومی غیر دولتی می باشد که به ایفای نقش مدیریت و خدمات شهری می پردازد. شهرداری خود به تنهایی قادر به انجام وظایف و پیاده سازی کلیه برنامه ریزی ها نیست قانون در کنار این نهاد ( به عنوان بازوی اجرایی ساماندهی امور شهری) رکن مهم دیگری به عنوان الگویی ترکیبی برای مدیریت شهری تعریف کرده است موسوم به شورای شهر.به عبارت روشن تر بر اساس یک الگوی شورا-شهرداری مدیریت شهری تعیین و اجرا می شود.
بخش مهمی از ناکارامدی و ضعف عمکردی مدیریت شهر در اغلب شهرها و کلانشهر های ایران، فساد مالی و اداری است که در بدنه ی شهرداری ها رخنه کرده است. البته این به معنای این نیست که شورای شهر از لوس وجود هر گونه فساد مبرا ست. بلکه تفاوت در میزان، کمیت و شکل آن است. بهترین و ابتدایی ترین اقدام برای ارائه ی راه حل قبل از هر چیز شناسایی خلا ها و روزنه های موجود در ساختار قانونی و فرآیندی شهرداری و شورای شهر است. که زمینه و بستر هر گونه فساد و رشوه را فراهم کرده است.
یکی از عمده روزنه ها و مسیرهایی که کجروی و انواع فساد را منجر می شود کانالهای دریافت و مصرف درآمد ها و هزینه های امور شهری است.
براساس ماده ۲۹ آئین نامه مالی شهرداریها، درآمد شهرداریها از راههای زیر تامین می شود:
- درآمدهای ناشی از عوارض عمومی (درآمدهای مستمر)
- درآمدهای ناشی از عوارض اختصاصی
- بهای خدمات و درآمدهای موسسات انتفاعی شهرداری
- درآمدهای حاصله از وجوه اموال شهرداری
- کمکهای دولت و سازمانهای دولتی
- اعانات و کمکهای اهدایی اشخاص و سازمانهای خصوصی و امول و دارایی هایی که به طور اتفاقی یا به موجب قانون به شهرداری تعلق می گیرد.
به طور کلی می توان در یک تقسیم بندی دیگر منابع درآمدی شهرداری را در دو گروه زیر معرفی کرد:
درآمدهای مستمر: مثل عوارض نوسازی و اتومبیل، کالا و خدمات و سایر عوارض فعالیت های شهری
درآمدهای خاص و ویژه: مثل فروش تراکم ساختمانی، پروانه های ساختمانی، ماده صد و نیز درآمدهای ناشی از تغییر کاربری های مسکونی و تجاری
علاوه بر درآمدهای فوق، بخشی به شکل درآمدهای خارجی شهرداری نیز مطرح است مانند آب و برق و تلفن و…
کلمات کلیدی: شهرداری, شورای شهر,انتخابات, مدیریت شهری,اثرآنلاین
تحریریه اثر آنلاین
